Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016
ΑΛΗΤΕΣ - ΛΕΡΕΣ - ΑΓΡΟΤΟΠΑΤΕΡΕΣ (ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΚΥΛΟΤΕΣ - ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΖΑΡΤΙΕΡΕΣ)
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016
Η χάβρα του Χαν (ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΡ ΤΗΣ ΧΑΛΔΑΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΣ)
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016
Απίστευτο μήνυμα μέσα από την Οδύσσεια – Να διαβαστεί μετά απείρου προσοχής.
Άραγε μας τα διδάξαν στο σχολείο;;; μάλλον όχι γιατί … πρόσεχα την ώρα των αρχαίων..
Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους “μνηστήρες”.
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν. Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.
Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016
Τα παιδάκια του σωλήνα και η… Μπουμπουλίνα.
Γράφει ο
Δημήτρης Νατσιός.
«Αχ, τα παιδάκια του σωλήνα
ποτέ δεν βγήκατε ταξίδι
εκεί που ζούσε η Μπουμπουλίνα
Ύδρα, Ψαρά και Γαλαξίδι»
Νικ. Γκάτσος
«Αχ, τα παιδάκια του σωλήνα
ποτέ δεν βγήκατε ταξίδι
εκεί που ζούσε η Μπουμπουλίνα
Ύδρα, Ψαρά και Γαλαξίδι»
Νικ. Γκάτσος
Μεγάλη πνευματική φυσιογνωμία, ο Γιάννης Βλαχογιάννης
(1867-1945), κολοσιαία η προσφορά του στην νεοελληνική ιστορία, ιδίως του
Εικοσιένα.
Καρπός της πολύχρονης και ασίγαστης προσπάθειάς του
για την ανάδειξη της Παλιγγενεσίας ήταν, μεταξύ άλλων, η ανακάλυψη, η
αποκρυπτογράφηση, λόγω της δύστροπης γραφής, και η έκδοση των απομνημονευμάτων
του Μακρυγιάννη (1907), η βιογραφική αρχειακή μελέτη του για τον Καραϊσκάκη,
την οποία έγραψε με τρεμάμενα χέρια, εν μέσω της βαρυχειμωνιάς της Κατοχής
(1943), και πολλά άλλα σπουδαία έργα, με τα οποία ξαναζωντανεύει, με την
στιβαρή και πλούσια, δημώδη γλώσσα του, τα «Μεγάλα Χρόνια». Έτσι, «Μεγάλα
Χρόνια», τιτλοφόρησε κι ένα εξαιρετικό βιβλίο του, το οποίο εκδόθηκε το 1930.
Το συγκεκριμένο βιβλίο περιέχει μικρές ιστορίες από το αθάνατο ’21, οσμή
ευωδίας …ηρωικής, μοσχοβολά το ολιγοσέλιδο αυτό πετράδι, μεταλλείο πολύτιμο, για
όσους κατανοούν ότι η παράδοσή μας είναι η ρίζα και το θεμέλιο του εθνικού μας
βίου.
Πολλές φορές αποσπώ από το βιβλίο, ιστορίες του
Βλαχογιάννη και τις διδάσκω στους μαθητές μου, να γνωρίσουν τα παιδιά ότι
κάποτε σε τούτο τον κατασυκοφαντημένο τόπο, ζούσαν άνθρωποι, απροσκύνητοι και
αδούλωτοι λεβέντες, που ανέβαιναν στα κορφοβούνια για, «Να ‘χουν τα βράχια
αδέρφια τους, τα δέντρα συγγενάδια,/ να τους ξυπνούν οι πέρδικες, να τους
κοιμούν τα αηδόνια/και στην κορφή της Λιάκουρας να κάνουν το σταυρό τους…».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)