ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ

  Συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Με πολύ απλά λόγια, μην περιμένεις μόνο την σωτήρια Θεία παρέμβαση, αλλά και εσύ ως ανασπόσπαστο κομμάτι του Θείου, ανέλαβε, ανέπτυξε άμεσα την δική σου σωτήρια απελευθερωτική δράση.

 Παραδειγματήσου. 

Ότι είναι έξω, είναι και μέσα. 

Κοίτα την ασύλληπτη γενναιότητα της αυτοθυσίας των "πολεμικών" κυττάρων του σωματός σου, για την σωτηρία του όλον. 

Το κύτταρο με αυτοθυσία ρίχνεται στην μάχη ενάντια στο καρκινικό εξάμβλωμα. 

Και όλα τα κύτταρα πολεμιστές θα συνεχίσουν την μάχη μέχρις εσχάτων. Μέχρι ολικής εξαλλείψεως του καρκίνου.

 Σαφώς πολλά κύτταρα πολεμιστές πεθαίνουν στην μάχη, μα το όλον θα συνεχίσει να υπάρχει. 

Υγιές.

 Νέα κύτταρα πολεμιστές θα γεννηθούν και θα είναι και αυτά έτοιμα για ανιδιοτελή υπηρεσία στο όλον. 

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

                                                                            Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

Ο τίτλος αυτού του άρθρου θα μπορούσε να είναι διαφορετικός, για παράδειγμα: «Γιατί η δημοκρατία δεν φοβάται τον γραπτό λόγο;» Μπαίνω αμέσως στο θέμα: στοχαστές, φιλόσοφοι, διανοούμενοι, μελετητές, επιστήμονες, μπορεί να ξενυχτάνε γράφοντας τις σκέψεις τους για τα προβλήματα της κοινωνίας, για την αναποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος, για τα σφάλματα των επιλογών μας και άλλα πολλά ωραία και ψυχωφελή. Ποιοί τους διαβάζουν, και από αυτούς που τους διαβάζουν, πόσοι τους κατανοούν πραγματικά; μία ελάχιστη μειοψηφία. Έτσι λοιπόν, αφού αραδιαστούν πάνω στο χαρτί χιλιάδες λέξεις, αφού εκφραστούν εκατοντάδες αναλύσεις και διαπιστώσεις, έρχονται οι εκλογές! Αυτό ήταν! Όλα όσα γράφτηκαν, όλα όσα τυπώθηκαν και εκδόθηκαν, ποδοπατούνται και αφανίζονται από τα ΠΛΗΘΗ που καταφθάνουν με αυτοκίνητα, μηχανάκια ή λεωφορεία στα εκλογικά τμήματα. Η βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο, εάν αναλογιστούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτής της διαδικασίας, σε σχέση με την κριτική ικανότητα και την λεπτή διάκριση την οποία απαιτεί μία εκλογή αρχόντων. 

Ιησούς: Έλληνας ή Εβραίος;

Μία μικρή έρευνα πάνω σε σημαντικές πληροφορίες για την καταγωγή του Ιησού Χριστού, τις οποίες βέβαια οι περισσότεροι θεολόγοι είτε δεν διδάσκουν είτε αντικαθιστούν με την ερμηνεία ενός «μεγαλοθεολόγου».
Ας ξεκινήσουμε με την ετυμολογία ορισμένων λέξεων:

- Στην Ομηρική Ελληνική, η λέξη μύρα σήμαινε θάλασσα. Όπως συνηθιζόταν σε εκείνες τις διαλέκτους (Αιολική, Δωρική) το «υ» μετατρεπόταν σε «α» (και αντίστροφα). Έτσι, ο επικρατέστερος όρος ήταν μάρα (ή μάρε, μέχρι σήμερα) από τον οποίο προήλθε το επίθετομυρία ή μαρία που σημαίνει θαλασσινή. Τελικά έγινε κύριο όνομα: Μαρία και ΟΧΙ Μαριάμ όπως όλοι θέλουν να νομίζουμε.

- Ο Χριστός, λόγω της Μαρίας, είχε καταγωγή από τη Γαλιλαία: Γα = Γη, λιλαίομαι = επιθυμώ. Άρα Γαλιλαία = επιθυμητή γη. Στη Γαλιλαία ζούσαν οι Έλληνες της Παλαιστίνης, όπου όλοι, ανεξαιρέτως θρησκείας, είχαν ελληνική παιδεία, νοοτροπία, ευσέβεια, ήθη και έθιμα.