Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ .....ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Πώς το ισχυρό Πολιτικό σύστημα βοηθά στην εκτόνωση της Λαϊκής οργής με συστηματικό τρόπο

 
ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ .....ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
ΣΧΟΛΙΟ Ε.Δ.Η.: Το παρακάτω αδημοσίευτο κείμενο είχε γραφτεί το θέρος του 2012, όταν είχαμε Εκλογές με Πρωθυπουργό μετά από αυτές τον Σαμαρά. Είχε προηγηθεί το Κίνημα των Αγανακτισμένων, που τα έβαζαν με την Βουλή και ζητούσαν ριζοσπαστικές λύσεις. Πέρασαν τρία χρόνια σχεδόν και η νέα... ριζοσπαστική Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά τις τελευταίες της υποχωρήσεις στους ξένους Δανειστές, φαίνεται ότι γίνεται μία ίδια Κυβέρνηση, όμοια με όσες κυβέρνησαν τον τόπο από το 1974. Τελικά το Πολιτκό Σύστημα με τις αλλαγές προσώπων ξέρει να επιβιώνει. Όσο για τους Έλληνες και τον Ελληνισμό, ας δούμε πώς τελικά θα επιβιώσουμε.....

 Από το 1974 και μετά την Ελλάδα κυβερνούν διαδοχικά Κυβερνήσεις που ελέγχονται άμεσα από τους δύο κυρίαρχους Πολιτικούς σχηματισμούς (της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ ).Ουσιαστικά η μία Κυβέρνηση διαδέχεται την άλλη και έτσι στην αντίληψη του μέσου πολίτη η περίοδος της Μεταπολίτευσης φαντάζει ως ένα ενιαίο σύνολο. Δεν διακόπηκε αυτή η περίοδος από κάποιο έκτακτο πολιτικό γεγονός που διατάραξε την ομαλή πολιτική πορεία .
Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς πώς γίνεται να κυλά έτσι ομαλά η πολιτική ζωή κατά την Μεταπολίτευση από την μια και να υπάρχουν τόσες …γκρίνιες και κατάρες από την άλλη εις βάρος; Του όλου σκηνικού της περιόδου από το 1974 ως σήμερα. Αποκλείεται να μην έχει ακούσει κανείς τις από κάθε πλευρά του πολιτικού φάσματος διαμαρτυρίες για την συσσωρευμένη πορεία προς την πολιτική σήψη και παρακμή που ακολούθησε ο Πολιτικός Κόσμος κατά την Μεταπολίτευση. Και καλά οι πάσης φύσεως γκρίνιες και καταγγελίες για το σκηνικό που βιώνουμε .Γιατί τότε ,θα αναρωτηθεί κάποιος ,  ο Λαός δεν ξεσηκώνεται εναντίον αυτής της καταστάσεως που με άνεση ο ίδιος βδελύσσεται και καταγγέλλει;
Η απάντηση προέρχεται από τον ίδιο τον μηχανισμό της Πολιτικής Ζωής τον οποίο διαμόρφωσε η Μεταπολίτευση με έξυπνο τρόπο για να επιτύχει (πράγμα που φαίνεται ότι το κατορθώνει ως τώρα) την …μακροημέρευσή της .
Μιλάμε για τις ...μικρές επαναστάσεις που η ίδια η Μεταπολίτευση ...επέτρεψε στους Έλληνες πολίτες .Δηλαδή, μέσω των πολιτικών παραγόντων του πολιτικού 

σκηνικού (πολιτικούς και δημοσιογράφους)η  Μεταπολίτευση κατά καιρούς καλλιεργούσε στους πολίτες-ψηφοφόρους ,άρα και καταναλωτές των πολιτικών μηνυμάτων που δέχονταν, ότι με την ψήφο θα ανατραπεί μία κακή ή τελματωμένη ή διεφθαρμένη κατάσταση. Και αν η πλειοψηφία των πολιτών το δεχόταν αυτό ,τότε ο Λαός (κατά πλειοψηφίαν πάντοτε ) πίστευε μέσα του πως πέτυχε μία μεγάλη αλλαγή. Πως έκανε μία μικρή επανάσταση.
Έτσι και η πλειοψηφία του Λαού έκανε το... τολμηρό βήμα, ένα είδος επανάστασης δια της ψήφου, αλλά  και το όλο πολιτικό σκηνικό έβρισκε το άλλοθι να επιζήσει αδιατάραχτο και να συνεχίσει το αμφιλεγόμενης αξίας έργο της (όπως και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του τώρα τόλμησαν να ομολογήσουν ,τώρα που σαν Χώρα φτάσαμε στο τελευταίο σκαλί του Κακού, και ομολογούν διάφορα πχ για το πελατειακό κράτος ,το ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»,την υπερχρέωση ενός κομματικού-κυβερνητικού σχήματος κλπ ).

Και, για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αναφέρουμε τα παρακάτω :
1.Μετά από 7 χρόνια διακυβερνήσεως της  Χώρας από την Ν.Δ .το διάστημα 1974-1981(με τις διαδοχικές Κυβερνήσεις Κων. Καραμανλή και Γεωρ. Ράλλη),από ...κεκτημένη ταχύτητα λόγω Δικτατορίας (και του ...φόβου του «Καραμανλής ή Τανκς»)ο Λαός ζητά κάτι καινούργιο. Και έρχεται ο Ανδρέας Παπανδρέου και η ιδέα του Σοσιαλισμού με... περιτύλιγμα το σύνθημα της Αλλαγής . Έτσι το 1981 γίνεται μια μικρή Επανάσταση με το 48% του λαού να την ψηφίζει και με ένα διψήφιο ποσοστό της Αριστεράς που την ανέχεται.
2.Το διάστημα 1988-1989 η χώρα βοά για υπαρκτά και ανύπαρκτα σκάνδαλα. Όσοι είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ είχαν ξεχάσει αν ...ήλθε ή όχι ο Σοσιαλισμός στην Χώρα και το πρώτο που θυμόνταν ήταν το βόλεμα και η συμμετοχή στην κρατική πίττα (που στηριζόταν πιο πολύ σε δανεικά από το Εξωτερικό).Και σαν λύση προβάλλει η εκλογή του αντιπάλου δέους : ο Λαός ψηφίζει την Ν.Δ. του Κωνστ. Μητσοτάκη με κεντρικό άξονα-σύνθημα την κάθαρση και την δημιουργία ενός πιο αποτελεσματικού κράτους. Ο Λαός κάνει την νέα του μικρή Επανάσταση και η Αριστερά (ενιαία τότε ,μία σπάνια πραγματικότητα για την μεταπολιτευτική Ελλάδα) συνηγορεί στο θέμα της κάθαρσης και την τιμωρία των υπευθύνων(Ειδικά δικαστήρια ).
3.Μετά από τριάμισυ χρόνια διακυβέρνησης από την Ν.Δ. και τον Κων. Μητσοτάκη το σκηνικό αλλάζει σε δύο επίπεδα : σε επίπεδο Κυβέρνησης με την επανεκλογή του Ανδρέα Παπανδρέου στην Πρωθυπουργία, κάτι που ικανοποιεί την αποκλεισμένη από την Εξουσία (και για τόσα χρόνια εξαρτημένη από Αυτήν ) μερίδα του εκλογικού σώματος του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την μερίδα της Κεντροδεξιάς που αναζητά μία άλλη λύση ,κάτι που προσφέρει για λίγα χρόνια ο Αντώνης Σαμαράς και η Πολιτική του Άνοιξη. Οι νικητές των Εκλογών του Οκτωβρίου του 1993 αισθάνονται ότι επανέρχονται στην εξουσία μετά από «ένα μικρό διάστημα –παρένθεση της Δεξιάς στην εξουσία» .
4.Αυτή η διακυβέρνηση από το ΠΑΣΟΚ είναι και η πιο μακρόχρονη για το Κίνημα ,διότι μπόρεσε να «ανανεωθεί » εσωτερικώς, να προσφέρει στους οπαδούς –ψηφοφόρους του μία νέα εκκίνηση με την ευκαιρία μιας νέας «μικρής Επανάστασης» : στην θέση του Ανδρέα Παπανδρέου (που απεβίωσε το 1996)εξελέγη ο Κώστας Σημίτης με κεντρικό άξονα πολιτικής την ευρωπαϊκή πορεία της Χώρας (με την αμφιλεγόμενης σήμερα επιλογή του Ευρώ ως νομίσματος ) και τον Εκσυγχρονισμό της Χώρας (με , υποτίθεται απομάκρυνση του λαϊκισμού ).Αυτή η νέα αρχή για το ΠΑΣΟΚ προσέφερε σε οπαδούς  και αντιπάλους μία στάση αναμονής για νέα αλλαγή .Και αυτή η πορεία διατηρήθηκε ως το 2004 ,για 11 χρόνια , παρότι είχε περάσει μέσα από ένα ασύλληπτο οικονομικό έγκλημα (αυτό του Χρηματιστηρίου) και από μία αμφιβόλου καθαρότητος εκλογική οριακή νίκη το 2000 (για την οποία εγράφησαν πολλά ).
5.Το ΠΑΣΟΚ είχε φτάσει στα Κυβερνητικά όρια ,στο ζενίθ της «κούρασης »από την διαχείριση της Εξουσίας  του το 2004 , οπότε  και ουσιαστικά «παρέδωσε»  την εξουσία στον νέο Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και την Ν.Δ..Τότε έφτασε μία νέα μικρή επανάσταση για τον Ελληνικό Λαό ,που πίστεψε ότι θα «επανιδρυθεί το Κράτος »και παρεχώρησε σε δύο κατά σειρά εκλογικές διαδικασίες την εξουσία στον νέο Πρωθυπουργό . Όμως η πίεση του συνεχούς δανεισμού δημιούργησε ασφυκτικές συνθήκες πίεσης για την τότε κυβέρνηση και έτσι έγιναν  εκλογές τον Οκτώβριο του 2009.
6.Τελικά μετά από την νέα εκλογή Κυβερνήσεως το 2009 ,η κατάσταση έφτασε στο …μη περαιτέρω στα οικονομικά και δημιουργήθηκαν εφιαλτικά σκηνικά για τον Λαό μας . Λύσεις που τελικά απεδείκνυαν την ρηχότητα των εγχώριων πολιτικών  επιλογών και οδήγησαν στην προσφυγή στην Τρόικα : Αυτό το σκηνικό μαζί με την πρώτη δόση αρνητικών μέτρων οδήγησαν μερίδες του Λαού σε ξεσηκωμό εναντίον της Κυβερνήσεως και έτσι σε μία έκρηξη επαναστατικότητας . Άρχισαν να ακούγονται πιο έντονα φωνές για μια ...επανάσταση του Λαού ως αντίβαρο στην ευρεία Οικονομική κρίση .Πρόσφατα ,προ ολίγων μηνών βιώσαμε τις μεγάλες αναταραχές στο κέντρο των Αθηνών και , φυσικά  ,και το «Κίνημα των Αγανακτισμένων » που απαντούσαν στην ψήφιση σκληρών μέτρων από την Βουλή των Ελλήνων .
Αλλά και αυτή η έκφραση «επαναστατικότητας »μέσω των μηχανισμών επιβίωσης της Μεταπολιτεύσεως διοχετεύτηκε στην δική του εκτόνωση : αλλαγή Κυβερνήσεως μετά από δύο χρόνια πολιτικών και οικονομικών περιπετειών (Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου τον χειμώνα του 2011) και παράλληλα νέες πρόωρες Εκλογές ,την άνοιξη του 2012 .
Μέσω των δύο διαδοχικών εκλογικών διαδικασιών και με συνεχές το φάσμα της συνολικής οικονομικής κατάρρευσης ο Ελληνικός Λαός εκτόνωσε την επαναστατική του διάθεση .         
Νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε υπό τον Αντώνιο Σαμαρά και την συμμετοχή των τριών από τα επτά κόμματα της νέας Βουλής με ξεκάθαρα διακηρυγμένη προοπτική της Κυβερνήσεως αυτής την αποφυγή οικονομικών περιπετειών  .
Και έτσι η Μεταπολίτευση συνεχίζεται με τα ίδια σχετικά πρόσωπα (ή τους πολιτικούς τους επιγόνους ) και τα ίδια ..κουσούρια  (χαρακτηριστική η περίπτωση των διορισμών στην Βουλή ) . Η Μεταπολίτευση εξαντλήθηκε ,δυστυχώς …,σε τέτοιες εκφράσεις επαναστατικότητας που επιτρέπει την διατήρηση του παλαιοκομματισμού και των περισσοτέρων κυνικών λαϊκιστικών νοοτροπιών .
Και το πολιτικό σύστημα και οι πολίτες-ψηφοφόροι έχουν δηλώσει την νέα τους πορεία , αλλά στην πράξη τα πρόσωπα μόνο αλλάζουν και , φυσικά , τα ονόματα. Πώς να μην εκπλήσσονται οι Ξένοι που βλέπουν τους Έλληνες να υφίστανται τόσους εξευτελισμούς και τέτοια οικονομική συρρίκνωση και να μην αντιδρούν  ; Δέχονται μοιρολατρικά όσα τους επιβάλλουν και από την άλλη έχουν …εκτονωθεί επαναστατικά με Εκλογές και κάποιες κινητοποιήσεις   .
Τελικά το «σύστημα »είναι ανίκητο και ξέρει να επιβιώνει  (όπως θα το τραγουδούσε αν ζούσε και ο αείμνηστος Στέλιος Καζαντζίδης ) .
Και σε εμάς τι μένει ; Απλώς μια αίσθηση επαναστατικότητας για τους οικονομικούς εξευτελισμούς που υφιστάμεθα και θα ανεχόμαστε για χρόνια, από ό,τι φαίνεται ...
Γεώργιος Διον. Κουρκούτας, καθηγητής φιλόλογος