Για να φτάσεις στο τέλος τον μονοπατιού, θα πρέπει να βαδίζεις όλη σου την ζωή. Και περισσότερο. Γιατί να είσαι μόνος στον δρόμο; Είναι καλό να ταξιδεύει κανείς με συντροφιά. Αναζήτησε λοιπόν τον αδερφό σου στο μονοπάτι.
Με τον αδερφό θα βαδίσετε μαζί στο μονοπάτι, ίσος προς ίσο. Όποτε εκείνος κουράζεται, θα πρέπει να συνεχίζεις να κωπηλατείς. Όποτε κοιμάσαι, εκείνος θα πρέπει να επαγρυπνεί. Όποτε ένας από τους δυο σας παραπατάει, ο άλλος θα είναι εκεί για να δώσει ένα χέρι βοήθειας.Όταν ο ένας αρρωσταίνει, ο άλλος θα αναζητά το γιατρικό του.
Σιγά-σιγά η φιλία θα δυναμώσει και οι καρδιές σας θα είναι χαρούμενες όταν θα αγκαλιάζεστε μετά από κάθε μάχη. Θα μοιράζεστε το ιερό και το βέβηλο, θα είστε σύντροφοι οτην προσευχή και στην μέθη. Ο καθε’νας με την δική του ιστορία, τον δικό του έρωτα και τις δικές του ανάγκες. Ωστόσο, όταν ο ανεμοστρόβιλος θα μαίνεται, θα θυμάσαι τον φίλο σου και η καρδιά σου θα βρίσκει ανακούφιση.
Απόσπασμα από το βιβλίο ''Το Μονοπάτι του Πολεμιστή''
