Κυριακή 3 Απριλίου 2016

«ΑΥΤΗ Η ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΣ!»


Μύνημα το Λ/γου .. νδρέου Φ. Πετροπούλου

Τν εδα ν βαδίζει μέσα στν βροχή, 

μέσα στν έρα.
Ε
δα τ πρόσωπό της,
τ
βλέμμα της,
τ
ν γροθι προτεταμένη στ ψος το μου,
πως μες ο στρατιώτες.
Βάδιζε μόνη,
ντίθετα πρς λους,
το
ς τρομαγμένους π τν καιρό
το
ς φοβισμένους π τν δόξα τς μέρας
Βάδιζε μόνη μέσα στν λεωφόρο,
διαφορντας πο λοι τρεχαν ν κρυφθον.
ηδιασμένη πο θνοφοβικ γεσία το τόπου της ψαχνε δικαιολογίες ν πουσιάσει.
ταν ρα πο πρεπε ν' ρχίσει κδήλωσις τιμς
πρ
ς τ θνος, τν Φυλή, τ Αμα, τος Νεκρούς.
Κα
πουσίαζαν ΟΛΟΙ.
ταν μόνη της.
Κα
κρατούσε σφικτ στν αγκαλιά της
τ
Μέλλον. Τ μικρ παιδί της.
Βάδισε μπροστά! ΕΜΠΡΟΣ!
Θυμίζοντας σ
ΟΛΟΥΣ τ ΚΑΘΗΚΟΝ.



μπλεος θαυμασμο πέμεινα ν τν κοιτ.
Ε
πα: Ατ γυνακα εναι ΕΛΛΑΣ.


Ακατερίνη Τσιρώνη.
Δ
ν σ γνώριζα μέχρι χθές.
Θ
σ θυμάμαι γι πάντα.
Φέροντας τ
ν στολή μου σταμαι μπρός σου
κα
ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΩ.
Σ
χαιρετ μ λη τν δύναμι τς
λληνικς ψυχής μου.
καμες τ μάτια μου ν βουρκώσουν
καμες τν καρδιά μου ν κτυπήσει
λληνικότερα.
Μ'
καμες ν ασθανθ περισσότερο
ΕΛΛΗΝ.
ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΩ.
Γιατ
μο τόνωσες τν λπίδα.
Γιατ
μο ενίσχυσες τν πίστη
στ
ν γνα.
Γιατ
μο δείχνεις τν δρόμο.
Γιατ
μο ποσχέθηκες τν ΝΙΚΗ.
Σε εχαριστ.
Πατρς σ εχαριστε

νδρέας Φ. Πετρόπουλος
Λ/γος Κ.Δ έ.ά